"Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem,

i syna swego wezwałem z Egiptu".

Są to pełne goryczy słowa Jahwe, które stanowią część długiej mowy o zapomnianej przez Izraela miłości do swego Boga.

Prorok przywołuje największe wydarzenie w dziejach Izraela – wyzwolenie z Egiptu. To właśnie wtedy na pustyni „rodził się” Naród Wybrany, który Bóg jako swego syna wzywał do wolności. Izrael jednak wielokrotnie odrzucał Bożą miłość, a Bóg mimo wszystko ponawiał swe zbawcze interwencje.
Najważniejsza z tych interwencji dokonała się w osobie Jezusa. To On, będąc jeszcze dzieckiem – w wydarzeniu ucieczki i powrotu z Egiptu – powtarza niejako drogę Izraela, tak że ewangelista Mateusz przypomni prorocze słowa Ozeasza: „Z Egiptu wezwałem Syna mego” (Mt 2, 15). To Jezus Bóg dokonał definitywnego wyzwolenia poprzez nową Paschę.
Wydarzenie wyzwolenia powtarza się w życiu każdego chrześcijanina w sakramencie chrztu.

Dziękujmy Bogu za wezwanie do wolności!