„WIEM KIM JESTEŚ. ŚWIĘTY BOŻY… (Mk 1,24). CUDA JEZUSA I ICH INTERPRETACJA”
Od grudnia 2015 roku w naszej Parafii odbywają się comiesięczne spotkania sympatyków Dzieła Biblijnego Diecezji Radomskiej, którzy pragną pogłębić nie tylko znajomość Pisma Świętego, ale przede wszystkim zbliżyć się do Boga, który przez Słowo mówi do nas, gdyż – jak powiedział św. Hieronim – „nieznajomość Pisma jest nieznajomością Chrystusa”. Stąd, w niedzielę 5 lutego 2017 roku odbyło się w naszej Parafii kolejne spotkanie – wykład ks. dr. Jacka Kucharskiego diecezjalnego moderatora Dzieła Biblijnego, z cyklu: „JAK ROZUMIEĆ PISMO ŚWIĘTE?”.
Ksiądz Moderator zaprezentował zebranym temat: „WIEM KIM JESTEŚ. ŚWIĘTY BOŻY… (Mk 1,24). CUDA JEZUSA I ICH INTERPRETACJA”. Wybór takiego tematu nie jest oczywiście przypadkowy. Wciąż słyszymy bowiem o różnego rodzaju „nadprzyrodzonych” sytuacjach: czy to cudownych uzdrowieniach, objawieniach Maryi i świętych, nawróceniach, w których naturalnie szukamy śladów działania Pana Boga w dzisiejszym świecie.
Cud to wydarzenie przekraczające cały porządek natury. Ma on więc swoje szczególne miejsce w Piśmie Świętym - w całej ziemskiej działalności Pana Jezusa zapisanej w Ewangeliach(we wszystkich Ewangeliach spotykamy 38 opisów cudów oraz 12 wzmianek o działalności cudotwórczej Jezusa), a także w Starym Testamencie, który w cudach widzi objawienie samego Boga.
Ks. dr Jacek Kucharski przedstawił zebranym terminologię Starego i Nowego Testamentu dotyczącą cudów, a na podstawie tekstów biblijnych (Mt 9,22; Mk 5,34; 10,52; Łk 7,50; 8,40, 50) pokazał, że koniecznym warunkiem cudu jest oczywiście wiara. Jezus mówił: „twoja wiara cię uzdrowiła” (Mk 9,22) lub „wierz tylko, a będziesz zdrowy”(Łk 8,50). Stąd cuda, jako znaki objawiającego się Boga, łączyły się w obydwu Testamentach z wiarą, prowadziły do niej, rozbudzały ją i umacniały, ale również zakładały wiarę i potrzebowały jej.
Cuda w Ewangeliach dzielimy na trzy grupy: uzdrowienia i wskrzeszenia; wypędzanie złych duchów i cuda nad żywiołami natury. Pokazywały one, że „czas się wypełnił”, i że „Królestwo Boże” zapowiadane przez proroków „już jest pośród nas”, przyniesione i wypełnione w Osobie Jezusa Chrystusa. Należy pamiętać, że najczęstszy spośród cudów - cud uzdrowienia, na kartach Pisma Świętego łączył się zawsze z uzdrowieniem duchowym. Cud jako znak działania Boga mówił także o Jezusie, odpowiadał na pytanie: KIM ON JEST? I nawet złe duchy wypędzane przez Jezusa dawały o Nim świadectwo: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży” (Mk 1,24).
W procesie rozpoznawania cudu uczestniczą – oprócz teologii – także nauki pozytywne, na gruncie których dokonały się nadprzyrodzone wydarzenia, a więc: fizyka, biologia, chemia, medycyna etc. Przy weryfikacji niezwykłych uzdrowień medycyna posługuje się ogólnymi kryteriami przedstawionymi przez papieża Benedykta XIV: choroba była ciężka, nieuleczalna albo trudna do uleczenia; choroba, która znika, nie była jeszcze w ostatnim stadium swego rozwoju, który kończy się jej ustąpieniem; nie używano żadnych lekarstw lub jest pewność, że używane lekarstwa nie mogły być skuteczne; uzdrowienie nastąpiło nagle; uzdrowienie było całkowite; uzdrowienia nie poprzedziło przesilenie; po uzdrowieniu nie nastąpił nawrót choroby.Jeśli zostaną spełnione wszystkie powyższe kryteria, to takie uleczenie uznać należy za nadzwyczajne i z punktu medycyny za niewytłumaczalne. Niezwykłość i niewytłumaczalność wskazuje na cudowność.
Ksiądz Moderator zakończył nasze spotkanie wspólną modlitwą przez wstawiennictwo Świętego Jana Pawła II – Patrona Dzieła Biblijnego, w intencji członków i sympatyków Stowarzyszenia.
Na kolejne spotkanie zapraszamy bardzo serdecznie już za miesiąc, tj. 5 marca o godz. 19:00. Poprowadzi je dr Leszek Wianowski. ZAPRASZAMY!
